Politiek mist visie, ook in Dendermonde…

Deze titel had zowel met een vraag- dan wel uitroepteken kunnen geschreven worden. In hun boek ‘Het DNA van Vlaanderen’ sabelen -volgens Het Nieuwsblad- de auteurs Ivan De Vadder en Jan Callebaut ‘de politici neer’. Zij zijn vernietigend voor de huidige generatie politieke leiders. Zij hebben het ook over het (on)vermogen om de samenleving en dus zijn burgers te kunnen inspireren en te verbinden. Hebben ook de Dendermondse beleidsmakers daar last van? Is er ook in Dendermonde een tekort aan visie en durf om te vernieuwen? Is de tijdshorizon van en voor beslissingen afgetopt op de datum van de volgende gemeenteraadsverkiezingen? Worden beslissingen eerder op de tonen van een populariteitspoll genomen dan wel op basis van snijdende argumenten? Wordt het beleid gevoerd tegen de achtergrond van interne partijpolitieke twisten? Gunt niemand dat de zon in andermans water schijnt? Zorgt verdeeldheid binnen en tussen meerderheidspartijen voor de oh zo typische ‘wafelijzerpolitiek? Vragen stellen is één, maar ze trachten te beantwoorden is een ander paar mouwen. Hierbij een aanzet, die gerust politiek-naïef en provocatief kan genoemd worden…

Meerjarenplan, drama van de politiek

De huidige CD&V/N-VA meerderheid pakte eind november van vorig jaar fier uit met het ‘meerjarenplan 2020-2025’. Ze kondigde dit plan aan als ‘totaal vernieuwend en brekend met het verleden”. In feite houdt deze tijdsspanne het drama van de politiek in, zeker van de gemeentepolitiek. We leven van verkiezing tot verkiezing, een langere tijdshorizon ontbreekt. In heel wat recente kranten- en tijdschriftartikels wordt de huidige politieke klasse vaak ‘een gebrek aan intelligentie, visie en durf’ aangewreven.

Het samenspel van deze drie competenties is nochtans absoluut noodzakelijk om een strategische dimensie in de besluitvorming in te kunnen brengen. Verkiezingen en persoonlijke machtsspelletjes brengen, al dan niet via voorakkoorden, nogal eens veranderende coalities op de been. Net hierdoor is in het uitwerken van een lange termijnvisie voor de stad samenwerken over partijgrenzen heen absoluut noodzakelijk. Net om te vermijden om iedere zes jaar een andere visie en strategie te moeten opbouwen. Net om niet 3 jaar alles om te gooien wat de vorige coalitie heeft opgebouwd en om de laatste 3 jaar eigen accenten op te bouwen. Na zes jaar volgt bij een coalitiewissel hetzelfde scenario.

Participatie of participatietoets?

Eén van de 10 speerpunten in het huidige meerjarenplan is de ‘participatietoets’ en geponeerd als ‘last but not least’. Het tiende punt is voor de meerderheid zodoende niet het minst belangrijke. Maar mag de oppositie dan ook mee participeren? Mogen ideeën van iedereen meegenomen worden? Zowel van medestanders als van anders gezinden? Volgens Luc De Mey, directeur van de VLEK school in Grembergen en schepen in Hamme, heeft iedere stad een visie en plan nodig voor de periode van 2020 tot…2100. “We nemen vandaag niet alleen beslissingen voor de huidige maar zeker ook voor toekomstige generaties”, zei hij in februari van dit jaar. “Alles wat we nu doen heeft consequenties voor een langere periode dan tot de volgende verkiezingen.”

Wat is de visie van de politici op Dendermonde? Voor hoeveel inwoners heeft het grondgebied van Dendermonde draagkracht? Met hoeveel mensen kan je maximaal in Dendermonde wonen? Moet er een apart plan en aparte visie komen voor iedere deelgemeente? Is Dendermonde een woon-, werk- of winkelstad? Beperken we Dendermonde tot een slaapstad, bewoond door forenzen? Of een beetje van-alles-wat? Welk soort industrie willen we al dan niet op ons grondgebied? Gaan we voor meergezinswoningen, appartementen, kangeroewoningen, open bebouwing, lintbebouwing, hoogbouw, laagbouw,…? Waar is er plaats voor landbouw? Hebben we nog ruimte voor landbouwdorpen binnen Dendermonde? Waar ligt de ‘no passeran’ voor open ruimte? Wat is de minimale groene ruimte? Waar hebben we nog een plek voor windmolens? Wat reserveren we voor sport en sportbeleid? Wat met de toegankelijkheid voor mensen-met-een-beperking? Fietsbeleid? Mobiliteitsbeleid? Scholenstad?…

Woonuitbreiding tot ‘het gaatje’…

Nog steeds zijn er in Dendermonde gesprekken en discussies aan de gang over het aanbreken van ‘woonuitbreidingsgebieden’. Lange Dijkstraat, Veldstraat, Krijgem, Uplace,… Nog steeds willen politici meer inwoners in het centrum en de deelgemeenten dan de huidige (telling op 1/1/2019, bron www.dendermonde.be) 45.779. We zijn ervan overtuigd, dat dit helemaal niets te maken heeft met het overschrijden van de kaap van de 50.000. Dat is namelijk een kantelpunt voor de vergoeding van burgemeester en schepenen. Deze voor burgemeester stijgt dan namelijk van 92.359,02 naar 108.311,09 en voor schepenen zelfs van 55.415,41 (60% van vergoeding burgemeester) naar 81.233,32 (75% van vergoeding burgemeester – situatie op 1 april 2020). Het kostenplaatje verhoogt zo tijdens een legislatuur met een kleine 1,2 miljoen euro. Dit heeft te maken met andere redenen en argumenten, al zijn die op vandaag minder duidelijk. Net door het ontbreken van een duidelijke lange termijn visie. Op vandaag is het makkelijk schieten naar deze of gene schepen, maar over partijgrenzen heen wordt er toch zo moeilijk samengewerkt. Luisteren is klaarblijkelijk een gave, die je niet mag bezitten als je in de politiek wenst te gaan, tenzij selectief luisteren dan. ‘Het geheugen is de capaciteit van het vergeten’ en die strategisch toepassen lijkt al evenzeer een basisvoorwaarde om politiek te bedrijven. Wie zonder zonde is, mag in de politiek gerust de eerste steen gooien. Of er dan veel zullen gegooid worden is een andere zaak.

Politiek-naïef en God zien…

En zo kunnen we nog uren doorgaan. Het toont alleen maar aan dat enkel een geïntegreerd stadsbeleid gedragen door de volledige gemeenteraad en bij uitbreiding de bevolking, die vertegenwoordigd wordt door die gemeenteraadsleden, een echte toekomst voor Dendermonde kan inhouden. Het stadsbeleid of het beleid voor de stad opgebouwd en gedragen door en met de bevolking, zonder exclusieve. De opdracht voor de huidige generatie politici is even eenvoudig als complex: bewijzen dat ze over voldoende intelligentie, visie en durf beschikken om een leefbaar Dendermonde voor de huidige en toekomstige generaties af te leveren. Toekomstige generaties, die niet eindigen in 2025. Dat er binnen die visie ‘2020-2100’ nog steeds prioriteiten zullen moeten gelegd worden, dat er keuzes zullen moeten gemaakt worden, is duidelijk. Dat iedere coalitie andere accenten kan leggen is evident. Maar binnen een duidelijk omlijnde lange termijn visie. En keuzes moeten gemaakt worden, waarbij niet iedereen zijn ‘goesting’ zal kunnen krijgen en daarbij …wie geliefd wil worden door iedereen, zal eindigen met gehaat te worden door iedereen…In voorgesprekken met lokale mandatarissen werden we reeds weggezet als ‘politiek-naïef en arm van geest’, al heeft ook dat als één van de acht zaligheden een voordeel.